Zgodnie z art. 29 § 1 kodeksu pracy: Umowa o pracę określa strony umowy, rodzaj umowy, datę jej zawarcia oraz warunki pracy i płacy, w szczególności miejsce wykonywania pracy. Oznacza to, że w umowie o pracę – jako jej element obowiązkowy – musi być wpisane miejsce pracy. Co istotne, nie chodzi tu o wpisanie adresu siedziby pracodawcy, a o podanie miejsca, gdzie dany pracownik faktycznie pracę wykonuje. Przepisy prawa pracy nie regulują sposobu, w jaki miejsce to powinno zostać wskazane w umowie, dając stronom stosunku pracy dużą swobodę w tym zakresie. Niemniej, rodzi to szereg wątpliwości natury praktycznej. W szczególności w przypadku pracowników, których charakter pracy wiąże się z wykonywaniem obowiązków na rozległych obszarach lub z cykliczną zmianą miejsca świadczenia pracy. Ogólnie pod pojęciem miejsca pracy rozumie się bądź stały punkt w znaczeniu geograficznym, bądź pewien oznaczony obszar, strefę określoną granicami jednostki administracyjnej podziału kraju lub w inny dostatecznie wyraźny sposób, w którym ma nastąpić świadczenie pracy. Miejsce pracy nie musi być wyposażone w zaplecze socjalne, kadrowe i techniczne.
Określenie miejsca pracy, jako obszaru geograficznego jest możliwe, przy czym w orzecznictwie sądy wskazują, że podanie „cała Polska”, czy „obszar całego kraju”, jest zbyt nieprecyzyjne i za szerokie, a do tego może być próbą obchodzenia przepisów dotyczących podróży służbowych. W przypadku np. pracowników budowlanych, którzy docelowo wykonują pracę na różnych budowach, nieraz w różnych miastach ich charakter pracy jest o tyle nietypowy, że ich miejsce pracy zmienia się, ale w dłuższej perspektywie czasowej. Wykonują oni pracę przez pewien czas w jednym miejscu, gdzie pracodawca realizuje zlecenie, by po pewnym czasie przenieść się w kolejne miejsce. Często miejsca te są od siebie znacznie oddalone. Z drugiej strony miejsce pracy takich osób cechuje jednak pewna stabilność. Praca wykonywana jest bowiem w danym miejscu zazwyczaj przez z góry wiadomy (często dłuższy) okres. Dla tej grupy pracowników najbardziej adekwatne jest wskazanie w umowie ruchomego (zmiennego) miejsca pracy. Będą to w konsekwencji te poszczególne lokalizacje (miejscowości), do których pracownik zostanie przez pracodawcę skierowany w danym czasie.
Określenie miejsca pracy w umowie jest istotne dla pracodawcy z punktu widzenia finansowego. Jest tak z tej przyczyny, że wykonywanie pracy w uzgodnionym przez strony „miejscu pracy” pracownika nie rodzi obowiązku płacenia takiemu pracownikowi ani diet, ani świadczeń rozłąkowych, z uwagi na to, że tylko praca poza miejscem pracy jest traktowana jako podróż służbowa. Innymi słowy, pracownik może być traktowany, jako przebywający w podróży służbowej, tylko i wyłącznie w sytuacji, gdy wykonuje pracę poza miejscem pracy wynikającym z umowy o pracę.